اضطراب و استرس چیست؟ درمان استرس چگونه صورت می گیرد؟
اکثر مردم در مراحل مختلف زندگی خود استرس را تجربه می کنند. با این حال، استرس یک پاسخ فیزیولوژیکی به یک آسیب بیولوژیکی است و نسبتا کوتاه مدت می باشد. اگر اضطراب مزمن و در حدی شدید باشد که توانایی فرد برای زندگی کردن را مختل کند، ممکن است شخص به اختلال اضطراب مبتلا باشد.
انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر و اختلال اضطراب اجتماعی وجود دارد.
علائم انواع مختلف اختلالات اضطرابی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- احساس نگرانی بیش از حد
- بی قراری
- خستگی
- سردرد
- دل درد
- بیخوابی
- مشکل در تمرکز
- تعریق
- تپش قلب
- دستپاچگی
چه کسانی در معرض خطر اختلالات اضطرابی و استرس هستند؟
ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی می تواند خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی را در فرد افزایش دهد. در صورت داشتن موارد زیر ممکن است در معرض خطر بیشتری باشید:
- برخی از ویژگی های شخصیتی، مانند خجالتی بودن، احساس ناراحتی و اجتناب از افراد، موقعیت ها یا محیط های نا آشنا
- رویدادهای استرس زا یا آسیب زا در اوایل کودکی یا بزرگسالی
- سابقه خانوادگی اضطراب یا سایر شرایط سلامت روان
- برخی از شرایط فیزیکی، از جمله مشکلات تیروئید و آریتمی های قلبی (ریتم های غیر معمول قلب)
اختلالات اضطرابی بیشتر در زنان رخ می دهد. محققان هنوز در حال مطالعه هستند که چرا این اتفاق می افتد. ممکن است از هورمون های زنانه ناشی شود. هورمون تستوسترون نیز ممکن است در کاهش اضطراب نقش داشته باشد، که این هورمون در مردان بیشتر است و می تواند اضطراب را کاهش دهد. همچنین این امکان وجود دارد که زنان کمتر به دنبال درمان باشند، بنابراین اضطراب و استرس در آنها تشدید می شود.
اضطراب و استرس تا چه میزان رایج است؟
طبق گزارش انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، 18.1 درصد از بزرگسالان آمریکایی دارای اختلال اضطراب هستند که حدود 40 میلیون نفر را شامل می شود. از این تعداد، تنها 36.9 درصد تحت درمان قرار می گیرند.
از زمان شروع همه‌گیری کووید-۱۹، ۷۶.۲ میلیون مورد دیگر از اختلال اضطراب در سطح جهان وجود داشته است. این افزایش در بین زنان بیشتر از مردان بوده است. تحقیقات نشان می‌دهد که بیشترین افزایش در میزان اضطراب در شروع همه گیری کرونا در میان سیاه پوستان رخ داده است.
درمان استرس
افراد زیادی به دنبال روش های درمان استرس هستند در ادامه چند روش درمان استرس را اورده ایم:
خود درمانی
سو مصرف الکل، افسردگی و سایر شرایط می توانند ارتباط قوی با اضطراب و استرس داشته باشند. برخی از افراد قبل از درمان اختلال اضطراب و استرس خود ابتدا باید بیماری زمینه ای خود را درمان کنند. در موارد خفیف تر، یا در مواردی که واجد شرایط اختلال اضطرابی نیستند، ممکن است فرد بتواند بدون نظارت بالینی اضطراب را در خانه درمان کند. در مطالعه ای بر روی تغییرات سبک زندگی و سلامت روان، عواملی مانند ترک سیگار، تغذیه سالم، ورزش منظم و حفظ ارتباطات اجتماعی منظم تأثیر مثبتی بر سلامت روان شرکت کنندگان از جمله سطح استرس آنها خواهد داشت.
برخی از استراتژی هایی که فرد می تواند برای مقابله با اضطراب نیز استفاده کند عبارتند از:
مدیریت محرک هایی که می تواند منجر به استرس شود، مانند توجه به فشارها و ضرب الاجل های کاری، سازماندهی وظایف دلهره آور در لیست کارهای انجام شده، و مرخصی منظم از تعهدات حرفه ای یا آموزشی
استفاده از تکنیک های تمدد اعصاب، مانند تمرینات تنفس عمیق، حمام طولانی، مدیتیشن ذهن آگاهی، یوگا و استراحت در تاریکی
صحبت با اعضای خانواده و دوستان و اجتناب از حفظ احساسات اضطرابی، زیرا این امر می تواند اختلالات اضطرابی را بدتر کند.
انجام تمرینات و فعالیت های بدنی منظم، که می تواند باعث ترشح مواد شیمیایی در مغز شود که احساسات مثبت را تحریک می کند.
کاهش یا محدود کردن مصرف الکل و سایر مواد مخدر تفریحی، از جمله نیکوتین، کافئین و حشیش
داشتن حداقل 6 ساعت خواب در شب، که ممکن است فرد را 2.5 برابر کمتر دچار ناراحتی روانی کند.
خوردن یک رژیم غذایی متعادل و مغذی شامل مواد مغذی مانند اسیدهای چرب امگا 3، روی، منیزیم و ویتامین B
مشاوره و درمان
درمان استاندارد اختلالات اضطرابی شامل مشاوره و درمان روانشناختی است. این درمان ممکن است شامل روان درمانی، درمان شناختی رفتاری (CBT) یا ترکیبی از روش های مختلف درمانی باشد.
هدف CBT شناسایی و تغییر الگوهای فکری مضری است که می توانند نشانه های اضطراب را ایجاد کنند و مقیاس و شدت واکنش ها به عوامل استرس زا را تغییر دهند.
این درمان به افراد کمک می کند تا نحوه واکنش خود به محرک های خاص کنترل کنند. درمانگری که CBT را انجام می دهد می تواند به فرد کمک کند تا تمرینات شناختی ایجاد کند که افکار مثبت را جایگزین افکار منفی می کند.
برای مثال، یک فرد می تواند فهرستی از افکار منفی را بنویسد و فهرست دیگری از افکار مثبت را جایگزین آنها کند. اگر علائم اضطراب یک فرد مربوط به یک عامل استرس زا خاص باشد، ممکن است از تصور کردن خود در مقابل و غلبه بر آن ترس بهره مند شوند.
روان درمانی یکی دیگر از درمان هایی است که شامل صحبت با یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده برای درک ریشه اختلال اضطرابی است. جلسات مشاوره ممکن است محرک های اضطراب و مکانیسم های مقابله ای احتمالی را بررسی کنند.
داروها
انواع مختلفی از داروها می توانند به درمان اختلال اضطراب کمک کنند. این داروها شامل موارد زیر است:
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs): این داروها در درمان بیشتر اختلالات اضطرابی به غیر از اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) اثربخشی نشان داده اند. با این حال، این داروها ممکن است عوارض جانبی مانند خواب آلودگی، سرگیجه و افزایش وزن ایجاد کنند. دو نمونه از داروهای سه حلقه ای ایمی پرامین و کلومیپرامین هستند.
مهارکننده های بازجذب سروتونین (SSRI) و مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRI):
گرچه داروهای ضد افسردگی معمولاً برای درمان افسردگی تجویز می شوند، پزشکان ممکن است SSRI یا SNRI را برای درمان اختلالات اضطرابی تجویز کنند. این داروها احتمالاً عوارض جانبی مانند حالت تهوع و اختلال عملکرد جنسی ایجاد می کنند.
بنزودیازپین ها: فقط از طریق نسخه در دسترس هستند، این داروها می توانند بسیار اعتیادآور باشند. دیازپام (والیوم) نمونه ای از بنزودیازپین های رایج برای افراد مبتلا به اضطراب است.
انواع دیگر داروهای مورد استفاده برای درمان اضطراب شامل بتا بلوکرها، مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) و بوسپیرون است. گرچه داروها می توانند بسیار اثر بخش باشند اما فردی که شروع به مصرف داروها برای اضطراب می کند، باید مراقب باشد که به طور ناگهانی آنها را قطع نکند. برخی از داروها، به ویژه داروهای ضد افسردگی مانند SSRI ها یا SNRI ها، می توانند علائم بدی ایجاد کنند که می تواند شامل ضایعات مغزی باشد.
افرادی که قصد دارند پس از یک دوره طولانی مصرف داروهای ضد افسردگی، رویکرد خود را برای درمان اختلالات اضطرابی تنظیم کنند، باید با پزشک خود در مورد بهترین روش کنار گذاشتن این داروها مشورت کنند.
اگر عوارض شدید، نامطلوب یا غیرمنتظره پس از مصرف داروهای تجویز شده رخ دهد، فرد باید فوراً به پزشک خود اطلاع دهد.
